kuruluk hayal

göbekte pamuk birikmeyen bir dünya istiyorum. ayakların kaşınmadığı, tırnakların aşınmadığı, aşkların taşınmadığı bir dünya. severek ayrılanların kendi aralarında çocuk yapmalarına olanak veren, söverek tanımlanan taraftarın hakemlerin annelerine çiçek verdiği bir dünya. kravat takmanın zorunlu olduğu, patronu takmamanın sorunsuz olduğu, baklava tatmamanın imkansız olduğu bir dünya. öyle bir dünya ki, orada çocuklar öğle tatillerinde iskender yiyecek, sucuklar kahvaltı masalarında dile gelecek, gocuklar insanları giyecek. göz yaşını damacanayla satın alabildiğimiz, kötü sözlerimizi amacıyla geri alabildiğimiz, ekmeklerimizi poşediyle satabileceğimiz bir dünya. neden olmasın lan, neden?